SEA TOWERS

Sea Towers – kompleks dwóch wieżowców o wspólnej podstawie zlokalizowany w Gdyni. W momencie oddania do użytku licząc 138 metrów wysokości, był najwyższym budynkiem mieszkalnym w Polsce. Jest to kompleks składający się z dwóch wież i cokołu przeznaczonego pod zaplecze techniczne, garażowe oraz lokale usługowe, biurowe i handlowe. Strefę mieszkalną stanowią klimatyzowane apartamenty o zróżnicowanej konfiguracji i powierzchni. O skali budynku świadczą liczby. Masa obu wież wynosi 140.000 ton, a do ich budowy zużyto ponad 40.000 m3 betonu i 4.300 ton stali.
Różnorodne systemy wentylacyjne są standardowe i niespecjalnie warte opisu. Podobnie system klimatyzacyjny oparty o klasyczne klimakonwektory wentylatorowe i instalację wody lodowej.
Jednak już projekt centralnego źródła chłodu był niebanalny. W dwóch maszynowniach chłodniczych zainstalowano śrubowe agregaty wody lodowej chłodzone cieczą, z wymiennikami ciepła odpornymi na działanie zasolonej wody. Ciepło skraplania przekazywane jest do systemu chłodzącego opartego o wodę morską pobieraną z pobliskiego basenu portowego. Zaprojektowano trzy niezależne obwody chłodnicze – dla części biurowo-usługowej, dla wieży „A” i dla wieży „B” o łącznej mocy chłodniczej 1.550 kW.
W nabrzeżu portowym wybudowano studnię poboru wody morskiej. W niej zlokalizowano trzy pompy wirowe o specjalnej konstrukcji. Takie rozwiązanie pozwoliło na wyeliminowanie bardzo newralgicznego dla prawidłowego działania systemu elementu – zaworu zwrotnego na ssaniu pomp wody morskiej. Ze względu na ułatwienia w konserwacji pomp konstrukcja studni ssawnej wykonana została nie jako studnia zalana, ale jako studnia sucha. W tym wariancie mogły być zastosowane pompy do wody morskiej, bez funkcji samozasysania, gdyż zwierciadło wody morskiej znajduje się 2m nad króćcem ssawnym pompy.
Pompy zasilane są przez przemienniki częstotliwości zlokalizowane w maszynowni chłodniczej, regulujące przepływ wody morskiej w funkcji ciśnienia skraplania agregatu chłodniczego lub temperatury wody opuszczającej skraplacz. Dzięki temu uzyskano utrzymywanie właściwego dla pracy agregatów ciśnienia skraplania a równocześnie oszczędności energetyczne przy częściowych obciążeniach systemu chłodniczego.
Zgodnie z wymogami operatu wodno-prawnego dla pomiaru parametrów wymienianej wody morskiej zaprojektowano licznik wraz z ultradźwiękowym przetwornikiem przepływu oraz czujniki temperatury wody pobieranej i odprowadzanej. Cały projekt wymagał nie tylko szeregu formalnych uzgodnień (Urząd Morski, Wydział Ochrony Środowiska, właściciel nabrzeża portowego), ale również pozyskania mapy batymetrycznej, pomiarów temperatury wody w basenie portowym na różnych głębokościach, a także archiwalnych projektów kesonów nabrzeżowych.