MUZEUM II WOJNY ŚWIATOWEJ

Nowoczesny obiekt Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku niewątpliwie jest jednym z ciekawszych i znaczących punktów na mapie atrakcji Trójmiasta. Plac przy pochyłej wieży, w zamyśle architektonicznym miał pozostać „czysty” w swojej formie, dlatego też w jego obrębie nie można było projektować żadnych urządzeń technicznych. Ukośna wieża strzelająca w górę to tylko „czubek” budynku, gdyż reszta sięga 14 metrów pod powierzchnię gruntu. Wszystkie ściany zewnętrzne wieży są pochylone pod różnymi kątami, a w jej podwójnych ścianach poprowadzono przewody wentylacyjne. Ze względu na specyfikę ściany, przewody te były układane wraz z zalewaniem żelbetowego szkieletu. Z punktu widzenia projektu wentylacji i klimatyzacji ogromny obiekt Muzeum stanowił nie lada wyzwanie.
Dla budynku zaprojektowano wiele odrębnych systemów wentylacji i klimatyzacji, obsługujących określoną grupę przestrzeni funkcjonalnych. Założeniem była bardzo duża energooszczędność w eksploatacji budynku oraz ograniczenie do niezbędnego minimum elementów wyposażenia technicznego w otoczeniu nadziemnej bryły obiektu, w wyniku czego powstały niestandardowe rozwiązanie w zakresie HVAC.
Ze względu na wyjątkowo nieregularne obciążenie chłodnicze i wentylacyjne większość systemów pracuje ze zmienną ilością powietrza w oparciu o regulatory VAV sterowane czujnikami temperatury lub dwutlenku węgla oraz ze zmiennym stopniem recyrkulacji. W sposób oczywisty przekłada się to na oszczędność energii cieplnej i chłodniczej oraz elektrycznej zużywanej do napędu wentylatorów w centralach.
Jednak najciekawszy inżynierski element stanowi źródło energii dla klimatyzacji obiektu. Ze względu na bliskość rzeki Motławy, źródłem chłodu dla klimatyzacji i częściowo ciepła technologicznego dla nagrzewnic w centralach wentylacyjnych są zespoły agregatów chłodniczych wody lodowej oraz agregat z pompą ciepła typu woda-woda. Ten agregat może być wyłączany w okresie zimowym i przejściowym, a zimna woda technologiczna za pomocą wymiennika pozyskiwana jest bezpośrednio z Motławy, tworząc układ tzw. free cooling-u.
Nietypowe źródło chłodu dla Muzeum oparte zostało o specjalne agregaty chłodnicze ze skraplaczami chłodzonymi wodą rzeczną o bardzo dobrych współczynnikach EER. Część związana z obiegiem wody rzecznej była skomplikowana technicznie oraz wymagała szeregu zabiegów. Konieczne było uzyskanie pozwolenia wodno-prawnego na pobór i zrzut wody do rzeki i uzgodnienia z Urzędem Morskim w Gdyni, Wydziałem Środowiska Urzędu Miejskiego w Gdańsku oraz projektem nabrzeża w tym rejonie.
Wykonano specjalistyczny projekt hydrologiczny, obejmujący konstrukcję ujęcia i zrzutu oraz studni zlokalizowanych w nabrzeżu, a także rurociągów przesyłowych, transportujących wodę rzeczną do głównej maszynowni chłodniczej.
Obliczenia termiczno-przepływowe i analizy, musiały wykazywać spełnienie warunków właściwego korzystania ze środowiska oraz brak istotnego wpływu na nie przez system chłodniczy. Wszystkie trudności udało się pokonać i w rezultacie powstało ciche i ekonomiczne źródło chłodu dla instalacji klimatyzacyjnych o szczytowej mocy 1600 kW, stanowiąc niebanalne inżynierskie rozwiązanie.